B2 – GEZURRA ETA EGIA

GEZURRA ETA EGIA

Behin bazen emazte bat ezkondua, alargundua eta berriz ezkondua. Egun batez senarra lanean duelarik, heldu zaio gizon bat eta erraten dio nondik heldu den. Ematen dio erantzuna:
— Bertze mundutik.
— Ba al dakizu Pierreren berririk?
Erraten dio ontsa dela baina oinetako eta arropaz miserian dela, eta ez duela posible erostea pipatzeko belarra.
Emazte hark berehala:
— Nahi diozu senarrari sos eta zerbait arropa eraman?
— Bai.
Azkenean ematen dio. Gizona partitzen da lorietan, bere paketea eskuan eta bere sosekin. Heldu zaio emazteki hari bere senarra eta erraten dio:
— Joanes! ez dakizu bada berri? Pierren berriak baditut.
— Zer diozu emaztekia! Zer eman diozu? Pakete ttipi bat eskuan ikusi dut juaixtian* gizon bat hor pasatzen.
Hartzen du bere zaldia barrukitik eta badoa tarrapataka.
Gizon hura bere paketea aldean, jarririk zegoelarik, aditzen du zaldi harrabotsa eta berehala bere paketea botatzen du bazterrera. Arribatzen da zaldizko hura eta erraten dio:
— Ikusi duzu gizon bat pakete bat eskuan hemendik pasatzen?
— Bai, zuen aldera joan da. Oihanpe horretan sartu da.
Erraten dio:
— Nahi nauzu zaldi hau gordatu* istant bat?
Erraten dio baietz. Eta badoa gizon hura bere zaldia utzi eta, oihanaren bilatzerat. Bertze brigantak hartzen du bere paketea eta igaten da zaldi gainerat. Partitzen da.
Bertze gizon gaizo hura heldu da bere ustez. Etorri baina ez zaldirik, ez paketerik. Koleran partitzen da bere etxerat. Erraten dio bere emazteari:
— A! Zure paketea eta dirua eraman dituen gizon hari eman diot zaldia, lehenbailehen zeruan
sartzeko.

Wentworth Webster (Ikasek moldatua)

Hiztegia
Juaixtian: oraintxe
Gordatu: zaindu, atxikitzea

https://klasikoak.armiarma.eus/idazlanak/W/Webster027.htm