B1 – Zientzia fikzioan irakurria

Alferrik da aurrerapen zientifiko bat eskatzea idazle bati. Idazleek ez dute ikerketarik egiten. Idatzi egiten dute. Hala ere, zientzia fikzioa idazteko, errealitatearen aukera
guztiak aztertu eta estrapolatzen dituzte. Metodo horren bitartez, ez dute aurrerapen asko iragarri, baizik eta gizarteak teknologiarekiko duen jarrera bera. Gero, etor daitezela aurrerapenak!

Ray Bradburyren The Martian Chronicles liburua 1945ean argitaratu zen, lehen hegaldi
espazial tripulatua baino hamasei urte lehenago. Liburuaren hasieran, ontzi bat
espaziorantz abiatzen da, Marterantz. Ez zen zientzia fikzioak iragarritako lehen hegaldi espaziala, baina oso adibide ona da -eta poetikoa-, hegaldi espaziala aipatzeaz gain horren ondorioak analizatzen dituelako: giza kolonizazioari buruzko liburua da, Marten girotua.

Beharbada, hegaldi espaziala da zientzia-fikzioak iragarritako teknologiaren adibiderik
garbiena. Ez da bakarra, ordea. “Komunikagailu pertsonala Star Treck filmean agertzen da. Haiek bularrean eramaten zuten; guk, sakelan, eta telefono mugikor deitzen diogu” dio Miquel Barcelók, Espainiako zientzia fikzioaren editore ezagunenetako batek. Dena dela, zientzia-fikzioaren iragarpen teknikoak ez dira oso ugariak. Gainera, horri buruzko uste asko okerrak dira. Jules Vernek, esate baterako, ez zuen itsaspekoa asmatu; asmatuta zegoen gailu baten ideia jaso eta erabili egin zuen.

Roa Zubia, Guillermo – Elhuyar Zientzia

https://aldizkaria.elhuyar.eus/erreportajeak/zientzia-fikzioan-irakurria/

(Ikasek moldatua)